Mechanizmy obronne

Mechanizmy obronne - przypomnienie

Sprawdź swoją znajomość mechanizmów obronnych. Przeczytaj poniższe zdania i nazwij mechanizm.
Na dole są wyjaśnienia (przypomnienie) znaczenia terminów. Na samym końcu prawidłowe odpowiedzi,
aczkolwiek mechanizmy obronne mogą iść w parach, zestawach, nakładać się na siebie, itd., czyli przy
jednym zdarzeniu możemy zastosować kilka odpowiedzi.

1)  Alkoholik, który twierdzi, że nie jest uzależniony, bo może w każdej chwili przestać.

2) Gwałcone dziecko, aby poradzić sobie z traumą, doświadcza  amnezji wybiórczej i nie pamięta gwałtów.

3)  Symulowanie przez p. Kowalską zmęczenia lub choroby, aby uniknąć dodatkowych obowiązków. 

4)  Rodzic, który nie wierzy w śmierć dziecka i wciąż czeka na jego powrót do domu.

5)  Osoba cierpiąca na nieuleczalną chorobę, twierdząca, że jest zdrowa.

6)  Symulowanie radości na spotkaniu rodzinnym, aby nie obciążać innych swoim smutkiem.

7)  Pracownik nie dopuszcza do siebie myśli o możliwości zwolnień grupowych, o których mówi się w firmie. Czuje się dzięki temu lepiej, ale będzie kompletnie nieprzygotowany, jeśli zwolnienia nastąpią.

8)  Osoba, która odczuwa wewnętrzny lęk związany z myślami o krzywdzeniu innych, przeciwdziała temu, angażując się w działania dobroczynne lub pomoc humanitarną.

9)  Matka krzyczy na dziecko. Sądzi, że dziecko jest wyjątkowo agresywne. W rzeczywistości sama jest agresywna.

10)  Strąciłeś kubek ze stołu, który się rozbił i  natychmiast pomyślałeś: kto to tak idiotycznie położył? Albo: Trudno było tego nie zrzucić, skoro leżało na samym brzegu.

11)  Osoba niechętna do konfrontacji, może udawać zgodę lub zainteresowanie, aby uniknąć sporu.

12)  Mąż wszczyna z żoną kłótnię po tym, jak skrytykował go zwierzchnik w pracy.

13)  Zajęcie się malarstwem lub fotografią o tematyce erotycznej (akty) zamiast podążanie za imperatywem częstego seksu.

14)  Skoro ukradli mi portfel z dokumentami, to jest to bardzo dobra okazja do zmiany portfela na lepszy model i zaktualizowania zdjęcia w dowodzie osobistym i w prawie jazdy.

15)  Zdradzona osoba decyduje, że nie będzie już nigdy myśleć o tym zdarzeniu.

16)  Osoba, która chce zyskać współczucie, może udawać chorobę lub trudną sytuację życiową, by uzyskać wsparcie od innych .

17)  Nie zdałem egzaminu na prawo jazdy. Zrzucam winę za niezdany egzamin na prawo jazdy na instruktora, który nie nauczył mnie dokładnie pewnych umiejętności.

18)  Odczuwam złość z  powodu problemów w życiu osobistym /zawodowym, ale zamiast tego przenoszę złość na partnera oskarżając go o bycie złośliwym czy wymagającym…

19)  Nie szkodzi, że nie zostałem zaproszony na urodziny, i tak miałem inne plany.

20)  Szef zwalnia  swojego podwładnego w pracy (co jest trudnym doświadczeniem dla przełożone-go), który zaniedbuje swoje obowiązki, jednak zamiast tego szef przyznaje mu premię roczną.

21)  Absolwent akademii medycznej  decyduje się na chirurgiczną  specjalizację ze względu na swoje sadystyczne tendencje.

22)  Opowiadam pewną dramatyczną historię z własnego życia zupełnie obojętnie, tak jakby przydarzyła się komuś innemu lub była scenariuszem filmowym.

23)  Osoba, która zdradzała swojego partnera, sama podejrzewa go / ją o niewierność.

24)  Osoba opisuje sytuację, w której została upokorzona, mówi o odczuciach jakie mogłaby mieć, ale nie okazuje ich w żaden sposób. Zachowuje zimną krew.

25)  Mężczyzna jest zły na swoją partnerkę i przygotowuje dla niej romantyczną kolację.

26)  Na rozmowie kwalifikacyjnej lub gdy nie wiem co odpowiedzieć na egzaminie, powtarzam ciągle tę samą frazę.

27)  Gdy jestem zmęczony, zdenerwowany lub smutny, włączam telewizor i przeskakuję bezmyślnie z kanału na kanał.

28)  6-letnie dziecko zaczyna ssać kciuka, gdy dowiaduje się o rozwodzie rodziców.

29)  Osoba, która nie dostała wymarzonej pracy, stwierdza, że dobrze się stało, bo nie jest gotowa na zmiany.

30)  Osoba, która podświadomie chce krzywdzić innych ludzi, pisze na ten temat książki.

31)  Osoba opowiadająca o byciu pobitą, mówi o tym bez żadnych emocji.

32)  Psycholog z radością nazywa po imieniu wszystkie swoje zaburzenia psychiczne i rozwodzi się nad nimi. Nic jednak nie robi, żeby z nimi walczyć.

33)  Pan Kowalski obawia się stereotypowych „dresów z osiedla”, dlatego zmienia swój styl na taki, żeby bardziej wyglądać jak oni.

34)  Ojciec doświadcza tzw. amnezji dysocjacyjnej związanej z utratą córki w tragicznym wypadku. Brak pamięci nie jest spowodowany czynnikami biologicznymi, zmęczeniem itp.

35)  Nie mam pracy i w związku z tym oglądam non stop TV.

Mechanizmy obronne są strategiami psychicznymi, które służą redukcji lęku, obronie przed nieprzyjemnymi myślami, impulsami czy emocjami.

Wyparcie można opisać jako próbę usunięcia ze świadomości bolesnych i budzących lęk myśli, wspomnień czy wyobrażeń.

Tłumienie to celowe ignorowanie nieprzyjemnych uczuć i myśli, zastępowanie ich innymi, przyjemnymi.

Zaprzeczenie jest działaniem ukierunkowanym na zniekształcenie rzeczywistości poprzez udawanie, że zagrażająca sytuacja nie ma miejsca. Fakty są ignorowane, uczuciom przypisuje się inne znaczenie.

Reakcja upozorowana to zachowanie przeciwne do odczuwanych uczuć i impulsów, które nie są przez jednostkę akceptowane. Przykładałem reakcji upozorowanej jest to, gdy rodzice zostawili dziecko same w domu, przez co odczuwa ono lęk, ale będzie próbowało przekonać siebie, że czuje się szczęśliwe, bo może w końcu rozrabiać i nie zostanie upomniane przez tatę, którego nie ma w domu.

Projekcja polega na przypisaniu („wciśnięciu”) własnych nieakceptowalnych impulsów, emocji czy zachowań innej osobie.

Przemieszczenie może dotyczyć uczuć, zainteresowań i innych elementów codziennego funkcjonowania, które mogą być uznane za nieodpowiednie lub powodujące lęk, z jednej rzeczy na drugą, mniej zagrażającą. Na przykład starsza siostra wszczyna kłótnię z młodszą zaraz po tym, jak pokłóciła się z rodzicami.

Sublimacja to próba przemieszczenia popędów (pragnień) na cel, który jest zgodny z określonymi wartościami społecznymi. Polega na przekierowaniu nieakceptowanych społecznie impulsów na działania, które są powszechnie akceptowane.

Izolacja jest rozumiana jako próba oddzielenia myśli i doświadczeń od towarzyszących im uczuć. Emocje są wówczas izolowane i tłumione. Polega na oddzieleniu uczuć od trudnych wydarzeń z przeszłości.

Intelektualizacja występuje przeważnie u osób lepiej wykształconych i polega na nadmiernym dobudowywaniem logicznych czy teoretycznych wyjaśnień, które pozwalają na odcięcie się od trudności. Polega na uciekaniu od rzeczywistych, przykrych zdarzeń do przestrzeni abstrakcyjnej, dzięki czemu następuje ich odrealnienie. Ktoś może unieważniać odczuwany smutek lub lęk poprzez próbę przekonania, że stoicyzm jest najlepszym podejściem w jego życiu poprzez niepoddawanie się żadnym emocjom.

Racjonalizacja jest często powiązana z intelektualizacją, jednak wyróżnia się używaniem samooszukujących się usprawiedliwień. Jest to tworzenie wyjaśnień przykrej sytuacji albo usprawiedliwianie działań własnych (lub czasem cudzych), będących źródłem niezadowolenia lub rozczarowania. Użyte do tego argumenty często bywają fałszywe, tylko pozornie racjonalne (stąd nazwa mechanizmu).

Anulowanie polega na „odczynianiu”, czyli usunięciu trudnych doświadczeń / emocji poprzez odkupienie i wynagrodzenie tego innej osobie. Anulowanie jest mechanizmem obronnym polegającym na próbie zrekompensowania, zneutralizowania lub cofnięcia negatywnych lub nieakceptowalnych myśli, emocji czy zachowań poprzez przeciwną lub sprzeczną reakcję. Osoba stosująca anulowanie może próbować naprawić bądź odwrócić negatywne działania poprzez wykonywanie przeciwstawnego działania lub ceremoniału.

Regresja to powrót do zachowań charakterystycznych dla wcześniejszego etapu rozwojowego pod wpływem stresorów. Jest to cofnięcie się do poprzedniej fazy rozwojowej, która kojarzy się z poczuciem bezpieczeństwa. Najczęściej w reakcji na stres i trudne wydarzenia. Np. nastolatek – po odmowie rodziców na wspólny wyjazd z kolegami pod namiot – reaguje agresją i płaczem, przez co rzuca swoimi rzeczami w pokoju. Wcześniej w swoim dzieciństwie, gdy spotykał się z odmowami, miał tendencje do rozrzucania swoich zabawek.

Identyfikacja to przybieranie cechy kogoś innego, aby ośmielić się na zachowanie, które osoba postrzega jako jej niedozwolone, jednak akceptowalne dla osoby z którą się identyfikuje. Np. identyfikacja z agresorem polega na przyjęciu roli i/lub atrybutów (cech szczególnych) agresora, ponieważ to pozwoli zmienić się z osoby odczuwającej strach w tego, kto go wywołuje.

Dysocjacja jest mechanizmem obronnym, który blokuje dostęp określonych informacji do świadomości. Pozwala na odcięcie się od silnego stresora lub traumatycznego zdarzenia, przez co ma się wrażenia oddzielenia od rzeczywistości (fizycznych doświadczeń i emocji). To ochrona przed psychologicznym wpływem wysoce stresującego wydarzenia.

Fiksacja to wyuczone zachowania, które uniemożliwiają dopuszczenie do świadomości innych myśli. Fiksacje to rutynowo wykonywane czynności, nad którymi osoba wykonująca je w ogóle się nie zastanawia. Mechanicznie wykonywane czynności mają daną osobę uchronić przed lękiem, dotyczącym tego, czego nie zna.

 

 

 

 

 

Odpowiedzi:

  1. (zaprzeczanie)
  2. (wyparcie)
  3. (reakcja upozorowana)
  4. (zaprzeczanie)
  5. (zaprzeczanie)
  6. (reakcja upozorowana)
  7. (zaprzeczanie)
  8. (anulowanie)
  9. (projekcja)
  10. (racjonalizacja)
  11. (reakcja upozorowana)
  12. (przemieszczanie)
  13. (sublimacja)
  14. (racjonalizacja)
  15. (tłumienie)
  16. (reakcja upozorowana)
  17. (racjonalizacja)
  18. (projekcja)
  19. (racjonalizacja)
  20. (anulowanie)
  21. (sublimacja)
  22. (izolacja)
  23. (projekcja)
  24. (intelektualizacja)
  25. (reakcja upozorowana)
  26. (fiksacja)
  27. (fiksacja)
  28. (regresja)
  29. (racjonalizacja)
  30. (sublimacja)
  31. (izolacja)
  32. (intelektualizacja)
  33. (identyfikacja)
  34. (dysocjacja)
  35. (fiksacja)

Ścieżki życia po traumie bywają kręte i strome,
wiele z nich przeszłam i o tych mogę rozmawiać
dając wsparcie, że warto wspinać się w górę.