„Samosiejka to bajka terapeutyczna dla dorosłych – opowiada za pośrednictwem metaforycznych obrazów o traumie doznanej w dzieciństwie i jej konsekwencjach w dorosłości, o pogoni za uczuciem, bliskością i ciepłem, o doświadczaniu świata, zdobywaniu wiedzy życiowej i powrocie do korzeni – w szerokim rozumieniu tego słowa.
Połączenie cech typowych dla bajki (m.in. antyteza: przemoc–słabość) z elementami baśniowymi, magicznymi, niezwykle umiejętne operowanie metaforą, ekspresywnym, nasyconym poetyckością językiem, nastrojem, kolorem i rytmem czyni utwór fascynującym, niezwykłym, przykuwa uwagę i nie pozwala się oderwać od narracji.
Efektownie, plastycznie i dynamicznie przedstawione losy Samosiejki, mocne, dobitne określenia, wyraziste przesłanie i jednoznaczny sens puenty powodują, że utwór jest niezwykle sugestywny, oddziałuje silnie na emocje czytającego, przemawia do uczuć i wyobraźni, wzrusza i przejmuje.
Samosiejka to trudna lektura – ale jakaż inaczej może bajka o krzywdzie dziecka, o dramacie wywołanym traumą z dzieciństwa, przecież nie miła, z gładkim językiem i jasnymi obrazami; nie, może być tylko taka jak ta, w której są mrok i ciemność, gwałtowność i krzyk, jęk i trzask, nawałnice i pioruny, ogień i trujące wyziewy z wulkanu. Ale też dla kontrastu – jak to w bajce – tęsknota za miłością i wzruszenie, ciepło płynące z bliskości drugiej istoty i mądre z nią rozmowy. Puenta Samosiejki jest niezmiernie ważna – to tu zawarta jest istota całej opowieści, jej idea, przesłanie. Otóż bardzo zdecydowanie, mocno, wyraziście wynika z niej prawda „z krwi i kości” Autorki – nigdy nie można się poddawać, trzeba walczyć z upiorami przeszłości, mocować się z nimi intensywną, wzmożoną pracą nad sobą i ze sobą, pracą, przy której należy korzystać z pomocy innych – z ich doświadczenia, zdobytej wiedzy, mądrości”.
~Halina Kosienkowska-Ciota
Ekspert przez Doświadczenie • Asystent Zdrowienia
